LDR/Rollkur opvatting versus Klassieke dressuur:
Wat is nu het verschil tussen deze twee trainingsmethoden? en zijn het de enige trainingsmethoden? of is het ene per defenitie slecht en het andere per definitie goed? Hieronder staat een globale uitleg van het verschil tussen deze twee trainingsmethoden, het is niet zwart/ wit. Iets ronder instellen,o f iets achter de loodlijn lopen is niet per definitie rollkur/LDR . Om te kunnen beoordelen of het goed is wat er gebeurd kan er op gelet worden hoeveel ruimte er zit tussen de kin van het paard en de borst/hals. De neus dient ten alle tijden zo ver mogelijk naar voren te wijzen. “Het neusje er uit”.
Bij een goede aanleuning hoort het paard de hals te laten “vallen” dat wil zeggen dat het paard zonder weerspanning in de hals het hoofd naar beneden brengt, waarbij het bovenste stukje hals net na de schoft opbolt en het paard de hals op een ronde manier naar beneden brengt…maar daarbij de neus zover mogelijk naar voren toe heeft. Hoever..dat is afhankelijk van de bouw van het paard..maar er moet zoveel mogelijk ruimte tussen kin en borst zijn als anatomisch gezien mogelijk is terwijl het paard dus wel rond in de hals blijft en tegelijk naar voren rekt. Alleen dan loopt een paard correct voorwaarts/neerwaarts.
Een vaak voorkomende fout bij het voorwaarts/neerwaarts rijden is dat het paard wel de hals omlaag brengt en het neusje eruit heeft,maar er geen aanspanning is in de bovenlijn vanaf de schoft..het paard laat dan de hals dus niet vallen en het draagt zich niet in horizontaal evenwicht.
Een vaak voorkomende fout in het LDR rijden is dat het paard rond gemaakt wordt in de hals maar de kin naar de borst toe houdt {met te weinig ruimte ertussen} en dus het neusje er niet uit heeft. De grootste fout die er in mijn ogen gemaakt wordt is dat de houding aan de voorkant afgedwongen wordt met de hand waardoor er dus altijd van voor naar achteren gereden wordt inplaats van andersom.
Hier is een paard te zien in de rollkur houding, met de hand wordt het paard aan de voorkant in een houding gedwongen, waardoor de beweging naar voren toe afbreekt en de ademhaling van het paard belemmerd wordt omdat de luchtpijp gedeeltelijk afgesloten wordt.
Globale uitleg over de verschillen tussen:
LDR/Rollkur Klassieke dressuur
| Het paard wordt actief door de ruiter gevraagd zijn spieren volledig uit te rekken tijdens actief werken en onder belasting van het ruitergewicht | Het paard wordt gevraagd zijn spieren passief uit te rekken door te ontspannen tussen de workouts (series van inspanning ) in.Actief stretchen onder belasting wordt vermeden(actief en door een derde ondersteund uitrekken van spieren onderbelasting van de rest van het lichaam wordt ook in de humane-sport als niet doeltreffend en gevaarlijk afgeraden). |
| De kin naar de borst te halen (oprollen) vergroot de rek in de top-line en maakt hem daardoor langer. Het paard wordt als ware van “top tot teen” uitgerekt en gestretcht | Oprollen achter de loodlijn met lage instelling maakt het nek juist korter en vast en wordt daarom juist vermeden. Zelf komt het paard vanzelf (door een ruiterfout) achter de loodlijn moet gestreefd worden de neus en hals weer uit te leggen en te verlengen. |
| De wervels van het paard worden tijdens de training fysiotherapeutisch een voor een losgemaakt en zo wordt het paard compleet los door zijn lijf en “durchlässig” | Losmaken van de wervels is geen doel in de training (is niet wenselijk en kan ook niet tijdens inspanning bereikt worden). Losgelassenheit wordt bereikt door passieve ontspanning, uitrekhouding en losmakende oefeningen in een niet te hoog tempo. |
| Door het hoofd van het paard omlaag te brengen wordt hij beschermd van de prikkels van buitenaf en kan hij zich beter concentreren op zijn ruiter | Door het paard de kans te geven alles in zijn omgeving waar te blijven nemen kan hij de beslissing nemen zich op zijn ruiter te concentreren en doet hij dat “uit vrije wil”. Dit gebeurd als gevolg van een opgebouwde vertrouwensrelatie en een goede zit en hulpengeving van de ruiter, die het paard niet stoort, maar juist ondersteund bij zijn oefeningen. Indien de ruiter het paard boeit en instaat is hem ook psychisch te motiveren, dan blijft hij graag met zijn aandacht bij hem ondanks wat er omheen gebeurd. |
| Een paard, dat met zijn hoofd omlaag en achter de loodlijn gebracht wordt voelt zich veilig en kan beter ontspannen. | Een paard heeft zijn hals als balanceerstang nodig en voelt zich als vluchtdier vooral veilig, indien hij kan zien waar hij heengaat en indien hij in zijn balans niet gehinderd wordt. Daarom wordt hij niet met de neus achter de loodlijn genomen en zijn hals niet ingekort en tegen de looprichting in en meer dan de buiging van het gehele paardenlichaam ingebogen. Beiden brengt het paard uit balans en leidt tot onnodige stress bij het vluchtdier paard. Onder stress kan het paard zich niet voldoende ontspannen en leren. Daarom worden lichaamshoudingen vermeden, die hem de zicht en de balans nemen. |
| Door laag en diep achter de loodlijn in te stellen wordt via het rekken van het nek-(nucheale) ligament de rug opgebold | De rug wordt bij het getrainde paard primair door de spieren Semispinalis en Multifidus opgebold en niet (meer ) door het nek (nucheale) ligament (dit gebeurd alleen bij het jonge paard tijdens voorwaarts neerwaarts rijden, voordat de halsspieren deze functie overnemen) |
| De alternatieve van het diep en rond rijden is het nek omhoog te rijden in een statische frame met nek als hoogste punt volgens de wedstrijdhouding. Dat maakt paarden stijf in hun rug. | Het alternatief voor laag rond en verbogen met de neus dicht bij de borst is het paard in de training in verschillende variaties van verzameling en voorwaarts neerwaarts te rijden, maar nooit verbogen in de hals en ver achter de loodlijn. |
| Het paard wordt gevraagd actief het nek in te buigen (via de onderhalsspieren) om rond en nageefelijk te worden | Het paard moet zijn nek kunnen ontspannen om de neus te laten zakken en “rond” te worden. Dit komt voort uit het doorgeven van de beweging van de dragende achterhand over een ontspande opgebolde rug. Daarbij stoot zich het paard af van het bit” en veert in nek en kaken, waarbij de neus in deze veerbeweging steeds tussen loodlijn en voor de loodlijn wisselt. |
| Door het paard laag rond en diep in te stellen wordt de rug optimaal gebruikt en door het actief houden van het achterbeen is de rugfunctie ideaal voor de verzameling die in de proef gevraagd wordt | De verzameling kan alleen voorbereid en getraind worden door het paard in zijn huchten te laten zakken. Dit is niet mogelijk met een diepe en instelling achter de loodlijn, omdat dan de lendenbereik op slot gaat en omhoog getrokken wordt. |
| Alle oefeningen te rijden in de LDR instelling met tempowisselingen maakt het paard sterker en berid hem optimaal voor op de proef | Verzamelende en verzamelde oefeningen kunnen per definitie alleen met gezakte achterhand gereden en getraind worden, waarbij de voorhand lichter dient te worden en de halshouding automatisch vanuit de schoft omhoog komt. Wordt aan de voorkant verlaagt, dan werkt de dragende mechanisme van lendenen en achterbeen (hankenbeugung) niet meer. |
| Om een echte atleet te kunnen worden moet het paard zijn onderlijnen (onderhals en buikspieren) actief sterker maken en trainen. Dit gebeurd door de oprol houding gecombineerd met actief maken (elektrisch maken) van het achterbeen | Het gewicht van de ingewanden en de rijder is meer dan genoeg om de buikspieren te belasten. Dit gebeurd automatisch indien het paard meer en meer naar de verzameling toegewerkt wordt om in het lumbaalbereik (lendenen) en de kroep te zakken en meer aan het dragen met zijn achterbeen toe te komen |
Het is belangrijk om te begrijpen dat het natuurlijk niet helemaal zwart/wit is..de training van een paard is zo complex en van zoveel facetten afhankelijk dat soms wat ronder instellen helemaal niet schadelijk hoef te zijn, wat daarbij wel heel belangrijk is..is dat het neusje er altijd uit is zodat de luchtpijp van het paard niet belemmerd wordt en de ruiter niet terugwerkt met de hand.
De FEI {internationale paardensportbond} heeft inmiddels de rollkur verboden op de losrij terreinen voor de dressuurwedstrijden. Wat nog wel toegestaan is, is Lang,Diep en Rond. Laag,diep en rond,en Lang en Laag.{oftwel voorwaarts/neerwaarts}
Dit gaat voornamelijk om het losrijden omdat daar de grootste verschillen te zien zijn. Toch is vaak ook in de oprichting te zien hoe een paard getraind is en of het wel of niet naar de hand toe gereden wordt, of dat er een houding afgedwongen wordt met de hand. Dit is vooral te zien tijdens verruimingen waar het paard normaal de hals wat hoort uit te leggen en de hand hoort te volgen en te verlengen in het frame. Bij een paard wat teveel met de hand in een houding gedwongen is, is dit verlengen vaak niet te zien.
Hyperflexie
Hyperflexie is een trainingsmethode waarbij het paard een houding aanneemt waarin het hoofd en de nek sterk buigen, het paard neemt deze houding niet zelf aan maar wordt hier in gedwongen door de ruiterhand. Hyperflexie is een onderdeel van de Rollkur maar deze benoem ik even apart. Ondanks dat dit verboden is zie ik dit nog steeds gebruikt worden, niet alleen bij dressuurruiters maar ook bij springruiters. Het is in mijn ogen een luie en paardonvriendelijke manier van paardrijden waarbij ruiters denken iets los te kunnen krijgen door er aan te trekken en vast te blijven houden. Dit heeft niets met gymnasticeren te maken. Hoe kan een paard los laten als het vastgehouden wordt? Als een paard iets sterker is op de bolle kant dan is dat heel simpel op te lossen door het aan de teugel te laten komen op de holle kant dmv het van achter naar voren rijden en de schouders te verzetten. (rechtrichten) En te zorgen dat het in balans loopt, hoe actiever een paard achter is, hoe lichter het wordt aan de voorkant. Juist waar het paard sterk is, laat de ruiter los. Goed paardrijden heeft niets met spierkracht, trekken, flexen etc. te maken maar met het beginnen vanuit een goede en correcte basis en van daaruit stap voor stap het paard op te leiden binnen de mogelijkheden en grenzen van het dier op dat moment zonder dat het paard geforceerd wordt.
Correcte Dressuur 